29 Ιαν 2008

Urban Legends ( = Φούμαρα )

Την επόμενη φορά που θα σας έρθει ένα email, forward του forward του forward, με παραλήπτες όλους όσους ξέρετε και δεν ξέρετε και αναφέρεται σε
ένα φοβερό ιό που θα μασήσει όλα τα μέταλλα από το PC σας,
ένα παιδάκι που θέλει κάτι λίγο πριν πεθάνει από ανίατη ασθένεια,
την τελευταία ανακοίνωση της Microsoft ή της Google που επέλεξε εσάς για να τη διαδώσετε σ' όλο τον πλανήτη,
ποιούς κωδικούς να μην πατήσετε στο κινητό σας,
ή ότι θα κερδίσετε ένα ευρώ για κάθε FW που θα κάνετε...

ΜΗ ΜΑΣΗΣΕΤΕ και ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ το email.


Αντίθετα πάτε στο www.snopes.com για να δείτε τι συμβαίνει ή γράψτε στο google: snopes και τον τίτλο ή κάτι από το περιεχόμενο της βλακείας που σας έστειλαν.

Λυπηθείτε όλους τους φίλους σας που χάνουν χρόνο με χαζομάρες.

http://www.snopes.com/computer/virus/life.asp
http://www.snopes.com/computer/virus/mobile.asp
http://www.vmyths.com/fas/fas_inc/inc7.cfm



28 Ιαν 2008

Τρεις οικογένειες και ένα τέλμα. Με τη δική μας ψήφο.

Απολαύστε τον Xρηστο Γιανναρα από το: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_27/01/2008_257090

Τρεις οικογένειες καθηλώνουν το πολιτικό σύστημα της χώρας σε αδιέξοδο. Αποκλείουν την ανάκαμψη, την ανανέωση της ηγεσίας των κομμάτων, την επανασύνδεση της πολιτικής με την κοινωνία.

Σίγουρα δεν είναι η ευθύνη μόνο στις τρεις οικογένειες. Οι Ελληνες σήμερα ακκιζόμαστε σαν μαχητικοί δημοκράτες, αλλά τα πράγματα αποδείχνουν ψυχαναγκαστική την προτίμησή μας να μας κυβερνάνε κληρονομικές δυναστείες. Πιστεύουμε στη βιολογική διαδοχή, όχι στην ποιοτική επιλογή, στο όνομα, όχι στην ικανότητα.

Οπως όλες οι χαμηλής παιδευτικής στάθμης κοινωνίες, ειδωλοποιούμε ηγέτες του παρελθόντος και προβάλλουμε τα προσόντα τους στα έκγονά τους, πέρα από κάθε λογική. Η ειδωλοποίηση και μόνο είναι σημάδι υπανάπτυξης, πολύ περισσότερο ο αταβισμός της άκριτης προσκόλλησης στους βιολογικούς επιγόνους. Οι γενάρχες των δυναστειών δεν ήταν οπωσδήποτε οι εξαιρετικά προικισμένοι ηγέτες, οι συγκυρίες παίζουν τον αποφασιστικό ρόλο για τη μυθοποίηση.

Τυπικό παράδειγμα, ο γενάρχης της μακροβιότερης δυναστείας: Ενας μέτριος, παροιμιώδης για το ευμετάβλητο των «πεποιθήσεών» του δημοκόπος, που οι συγκυρίες τον αποκάθαραν, τον εξωράισαν, τον συμβολοποίησαν σαν «γέρο της δημοκρατίας». Ο γιος του ανέδειξε το πατρικό κληροδότημα, τη δημοκοπία, σε εκπληκτική δεξιότητα διαβουκόλησης των μαζών. Αν προλάβει η ελληνική κοινωνία και αποκτήσει κάποτε ιστοριογραφία ανυπότακτη στον ολοκληρωτισμό της κομματοκρατίας, θα τον κρίνει. Πάντως, η πολιτική του αμβλυωπία και ο αμοραλισμός του απομνημειώθηκαν σε ελάχιστες φράσεις στιλπνού αριβισμού: «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» – «Δικαιούτο ο τάδε (διαχειριστής δημόσιου χρήματος) να κάνει ένα δώρο στον εαυτό του, αλλά όχι και τόσα εκατομμύρια» – «Βυθίσατε το Χόρα» – «Εγώ απλώς προήδρευα» – «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα» – «Οι βάσεις φεύγουν (μόλις υπέγραψε την παραμονή τους), ο αγώνας τώρα δικαιώνεται».

Ο εγγονός δεν έχει ούτε τη δημοκοπική καπατσοσύνη του προπάτορα ούτε τον δαιμονικής γοητείας καμποτινισμό του πατέρα. Θήτευσε σε δύο υπουργικούς θώκους με ανεπάρκεια, που προκαλούσε θλίψη ή θυμηδία. Και με την πρώτη συγκυρία αναρριχήθηκε στην ηγεσία του κόμματος δίχως συγκριτική αναμέτρηση, με μαζικές διαδικασίες υπερψήφισης. Ανέχεται να συζητείται δημόσια και να διακωμωδείται η ολιγότητά του, γαντζωμένος στην καρέκλα και μπλοκάροντας κάθε εξελικτική δυναμική στο πολιτικό πεδίο. Είναι συμβολική προσωποποίηση του παρακμιακού αδιεξόδου της ελληνικής κοινωνίας.

Η δεύτερη δυναστεία έχει μυθοποιημένο γενάρχη με ασυγκρίτως ισχυρότερα ερείσματα πραγματικής αξιοσύνης και ουσιαστικής προσφοράς: Μας απάλλαξε από την επείσακτη (με ρόλο τοποτηρητή ξένων δυνάμεων) κληρονομική βασιλεία. Κυρίως χάρη στο πείσμα του έγινε δεκτή η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Και πέτυχε αναίμακτη μετάβαση από τη δικτατορία των συνταγματαρχών σε στοιχειωδώς ανακαινισμένο κοινοβουλευτισμό. Βέβαια, θα κριθεί από την Ιστορία για την οριστική πολεοδομική καταστροφή της Ελλάδας, η «αναπτυξιακή» του πολιτική είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας: η Αττική δεν υπάρχει πια, όχι μόνο ως ιστορικό τοπίο, αλλά ούτε και ως βιώσιμο φυσικό περιβάλλον. Οι ελληνικές πόλεις είναι όλες ίδιες, υποταγμένες στην κερδεμπορία των εργολάβων, στην εξαθλιωτική, τριτοκοσμική ομοιομορφία. Στον δε πολιτικό χώρο ο γενάρχης παρέκαμψε (σαφώς από έλλειψη προσωπικής καλλιέργειας) το έρμα της βιωματικής ελληνικότητας που (αλλοτριωμένα ή αυθεντικά) κόμιζε η «παράταξή» του και έδωσε το πρότυπο μιας διαχειριστικής αποκλειστικά εκδοχής της εξουσίας.

Πάντως, σάρκωνε την εικόνα σοβαρού ανθρώπου, με εγωκεντρικές, αλλά ουσιαστικές φιλοδοξίες τολμηρού ηγέτη. Αυτή τη σοβαρότητα νόμισαν ότι διακρίνουν οι ψηφοφόροι και στο πρόσωπο του ανιψιού του, που διέθετε επιπλέον σπουδές στην αλλοδαπή, μαζί με ομιλητική ευχέρεια όχι τυχαία. Το κόμμα του τον εξέλεξε αρχηγό, αν και αδοκίμαστον στην άσκηση εξουσίας, μόνο (ολοφάνερα) για λόγους «επικοινωνιακής» αποτελεσματικότητας του οικογενειακού του ονόματος. Πολύ σύντομα διέκριναν οι οξυδερκείς την αδυναμία του να δώσει στο κόμμα προγραμματική και στελεχιακή δυναμική, να το καταστήσει πρόταση εναλλακτική, ικανή να αντιπαλαίψει τον σοσιαλεπώνυμο αμοραλισμό και τον μηδενιστικό αποδομισμό της «Αριστεράς». Ετρεφαν, ωστόσο, την ελπίδα μήπως, αν φτάσει στην πρωθυπουργία, λυθούν οι κόμποι, ενεργοποιηθούν τα προσόντα του.

Εφτασε στην πρωθυπουργία και η συνέχεια είναι γνωστή: Περνούν οι μήνες, τα χρόνια, και η ανύπαρκτη προετοιμασία, η δραματική ανικανότητα επιλογής συνεργατών, η αδυναμία να διακρίνει ποιότητες, κάνουν τη διακυβέρνηση ένα παρατεταμένο Βατερλώ. Μιλάει συνεχώς για «μεταρρυθμίσεις» και όσες απόπειρες αποτόλμησε ήταν παιδαριωδώς επιπόλαιες. Εμφοβος, από την πρώτη στιγμή κατέφυγε στην ατολμία μιας διαχειριστικής πολιτική που εκκολάπτει κραιπάλη σκανδάλων αλλά και διπλωματική ανυποληψία σε σημείο που να χλευάζουν τη χώρα προκλητικά ακόμα και οι Σκοπιανοί. Σε συνδυασμό με την κωμικοτραγική ανεπάρκεια του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης η πρωθυπουργική αποτυχία έχει οδηγήσει την κοινωνία και το κράτος σε τέλμα.

Τρίβει τα χέρια και παραμονεύει (όχι στη γωνιά, αλλά από εκπορθημένα μετερίζια) η τρίτη δυναστεία. Ο γενάρχης, ενεργός ακόμα, δεν έχει προλάβει να μυθοποιηθεί, αντίθετα: τον συνοδεύει (και τον συνόδευε σε ολόκληρη τη μακρά πολιτική του διαδρομή) η δυσπιστία, η επιφύλαξη των Ελλήνων – κάτι σαν ανυποληψία ή στίγμα για μια «αποστασία» από το χρέος σε κρίσιμες για τη χώρα στιγμές. Πρωθυπούργευσε μία φορά για τρία μόλις χρόνια, με πεπραγμένα από μέτρια έως αμαρτωλά. Αλλά πυρετικήτου έγνοια ήταν και είναι η επιβολή της δυναστείας: να φτάσει στην κορυφή η οικογένεια.

Για το πιο προβεβλημένο έκγονο οι συγκυρίες ήταν ώς τώρα (αινιγματικά έως σκανδαλωδώς) ευνοϊκές. Σίγουρα έχει ρητορικό ταλέντο, τουλάχιστον ανάλογο με του πρωθυπουργού, αλλά με τον ίδιο φορμαλισμό της άσαρκης κομματικής εντυπωσιοθηρίας. Τίποτα το καινούργιο δεν σπιθίζει, καμία τόλμη για το διαφορετικό, για στόχους που μπορούν να συνεγείρουν την κοινωνική δυναμική – τέλεια έλλειψη δημιουργικής φαντασίας. Η ίδια εμφανίζεται πάντοτε σίγουρη για όλα, πάντοτε με πληθωρικά χαμόγελα που μοιάζει να τους αποδίδει ισχύ επιχειρημάτων. Ισως επειδή οι πολιτικές της απόψεις, τουλάχιστον για τα διεθνή θέματα, τυχαίνει να συμπίπτουν σταθερά με αυτές της μοναδικής σήμερα υπερδύναμης. Και το χαίρεται.

Πρωτεύει ωστόσο στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων του κόμματός της – δεν ενοχλεί ούτε καν η αισθητική της (στην ενδυμασία και στο φέρεσθαι) ακόμα λιγότερο η προδιαγεγραμμένη από τις διασυνδέσεις της δυναστείας προοπτική της.

Ολα δείχνουν ότι η εναλλακτική διαδοχή των δυναστειών θα καθηλώνει τον Ελληνισμό για πολλά ακόμη χρόνια σε παρατεταμένο ψυχορράγημα.

Τρεις οικογένειες μας καθηλώνουν στο τέλμα. Με τη δική μας ψήφο.

27 Ιαν 2008

Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα - Στέλιος Κούλογλου

Μέσα στα χάλια της τηλεόρασης, τα οποία ζούμε, ας ξεχωρίσουμε μια εκπομπή που τιμά το μέσο.

Από το 1996, οπότε και ξεκίνησε, η εκπομπή βρίσκεται στον κατάλογο των καλύτερων τηλεοπτικών προγραμμάτων και επιλέχθηκε για να αντιπροσωπεύσει την Ελλάδα σε διεθνή φεστιβάλ ντοκιμαντέρ. Βραβεύθηκε τέσσερις φορές ως η καλύτερη ελληνική ενημερωτική εκπομπή. Το Σεπτέμβριο του 2000 και 2001 της απονεμήθηκε το Euro-Comenius, το ευρωπαϊκό βραβείο για ιστορικά ντοκιμαντέρ.

Δείτε το site του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα και την εκπομπή κάθε Πέμπτη στις 22:00 στην ΕΤ1


23 Ιαν 2008

free FLV player

με όλα αυτά τα video δεξιά και αριστερά θα χρειαστείτε κι έναν FLV player.
(.flv είναι το flash video file της Adobe®)

Κατεβάστε τον από δω:
http://www.martijndevisser.com/blog/flv-player/


21 Ιαν 2008

Πως να κερδίσετε τουλάχιστον τρεις τετραετίες επανεκλογής.

Μετά και τα τελευταία γεγονότα στο Υπ.Πολιτισμού (όχι τα "ροζ", αλλά την αποκάλυψη ότι 62.000.000 ευρώ σπάρθηκαν δεξιά και αριστερά), τα χάλια-φαγοπότι του Υπ.Παιδείας και όλες τις εμπειρίες που έχουμε όλοι μας με τη Δημόσια Διοίκηση στην Ελλάδα, όπου κυριαρχούν η αναξιοκρατία, η μίζα, το βόλεμα και το τάισμα "των δικών μας", οι σπατάλες και το μαύρο χρήμα, ωρίμασε μέσα μου μια απλή σκέψη την οποία θα ήθελα να καταθέσω.

Επειδή ΟΛΟΙ μας (ακόμη και οι "αφορολόγητοι") πληρώνουμε έμμεσους ή/και άμεσους φόρους πολλών χιλιάδων ευρώ το χρόνο για αυτό το Ελληνικό Κράτος-Μπάχαλο, ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΙΤΗΣΗ η απόλυτη διαφάνεια σε κάθε δημόσια δαπάνη, πράξη και απόφαση.

Ευτυχώς σήμερα υπάρχουν και τα τεχνολογικά μέσα για να γίνει. Απαιτείται να νομοθετηθεί κάτι απλό: Κάθε δημόσια ή κρατική υπηρεσία και κάθε δημόσιος λειτουργός ο οποίος δικαιούται να κάνει δαπάνες ή να παίρνει αποφάσεις ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ να τις δημοσιοποιήσει σε κάποιο δημόσιο website που θα δημιουργηθεί γι' αυτό το σκοπό.

Θέλουμε να ξέρουμε που πηγαίνει κάθε ευρώ κρατικού χρήματος,
αν ο Πολιτιστικός Σύλλογος Κάτω Πετινίτσας πήρε 5 ή 50.000 ευρώ από το Υπ.Πο.,
ποιος κέρδισε κάθε διαγωνισμό, ποιος πήρε μέρος στο διαγωνισμό,
ποιος πήρε τι με απ' ευθείας ανάθεση,
σε ποιον μειώθηκαν τα πρόστιμα από τον έφορο,
ποιος διορίστηκε,
σε ποιον χαρίστηκαν οφειλές και με ποιου την υπογραφή,
αν μια δημόσια υπηρεσία με 4 υπαλλήλους χαλάει 100.000 ευρώ το χρόνο για γραφική ύλη,
ποια δασική ή αρχαιολογική έκταση αποχαρακτηρίστηκε,
ποια έκταση πούλησε το κράτος σε ποιόν και πόσο,
ποιοι αγοράζουν τα κατασχεθέντα αυτοκίνητα,

ποιοι χρησιμοποιούν κρατικό αυτοκίνητο
πόσα χιλιόμετρα κάνουν και πόσο καίνε,
ποιοι έχουν κρατικό κινητό τηλέφωνο και πόσα πληρώνουμε το χρόνο,
πότε το δημόσιο χρησιμοποιεί catering και πόσο κοστίζει,
τι πληρώνει το δημόσιο για ενοίκια,
κάθε τιμολόγιο δημόσιας δαπάνης κλπ κλπ κλπ...
Δηλαδή ΤΑ ΠΑΝΤΑ σ' αυτή τη λογική...


Ελπίζω ότι οι συνέπειες από μια τέτοια κίνηση είναι προφανείς σε όλους. Θα ξεσκεπαστούν όλα τα λαμόγια και θα μπει στη θέση του κάθε κατεργάρης. (Βέβαια θα μειωθούν οι δυνατότητες για "μαύρο πολιτικό χρήμα" και διαπλοκή, αλλά αυτό είναι το ζητούμενο, σωστά;)

Αν όντως υπάρχουν ακόμη πολιτικοί που ενδιαφέρονται για τη "διαφάνεια" ιδού πεδίο δόξης λαμπρό. Τολμήστε! Μ' αυτό και μόνο το μέτρο σας υποσχόμαστε ότι θα επανεκλέγεστε μέχρι τα βαθιά γεράματα... Και θα έχετε την ευγνωμοσύνη όσων κατοικούν σ'αυτή την έρμη χώρα.

18 Ιαν 2008

Is Europe a country, or what?

Είναι γνωστό ότι οι Αμερικάνοι είναι ψιλοάσχετοι από γεωγραφία.

Απολαύστε αυτή τη ξανθιά, τον 12άχρονο και τον παρουσιαστή (με τα πολύ έξυπνα, ομολογουμένως, σχόλια).


http://www.koreus.com/video/blonde-europe-pays.html

Mega λα χάλια...

Δημοσιογράφος του MEGA στο δελτίο, τώρα, ζωντανή σύνδεση.

"-Πρόκειται για μια πρωτοφανής υπόθεση"

Τι να πω... Αυτοί ξέρουν λιγότερα ελληνικά από μας...

15 Ιαν 2008

Google Search Zeitgeist Ελλάδα - Δεκ.2007

Google Search Zeitgeist για την Ελλάδα και το Δεκέμβριο του 2007
από το 1 προς το 15

nero download * jeff hardy * tom felton * xrisi eukairia * MADONNA * kakashi (anime character) * bloomberg * XATZHGIANNHS * krista allen * PROSLIPSIS * nitro radio * aek athens * nickelback * folie folie *alain delon


4 Ιαν 2008

Γιατί ιδρώνουν μόνο οι γαμπροί;

Ενα email που μου είχαν στείλει πριν από 3 χρόνια... (humor)

«Γιατί δεν παντρεύεσαι βρε αγόρι μου;» Σίγουρα οι περισσότεροι από εσάς θα έχετε ακούσει πολλές φορές αυτή την ερώτηση από το γλυκό στόμα της μητέρας σας. «Γιατί βλέπω τι τράβηξες κι εσύ στο γάμο σου» θα ήταν μια ειλικρινής απάντηση, αλλά πώς να την πικράνεις τη δόλια μάνα; Ο γάμος θα απασχολήσει κάθε άντρα σε κάποια στιγμή της ζωής του και η μητέρα του θα στέκεται στην εκκλησία δικαιωμένη και συγκινημένη. Το άσχημο είναι ότι εκτός από τη μάνα και το υπόλοιπο σόι, στην τελετή είναι απαραίτητη και η παρουσία του γαμπρού. Για την ακρίβεια η παρουσία του ιδρωμένου γαμπρού

Δεν μπορεί, θα το έχετε παρατηρήσει. Στην εκκλησία ιδρώνουν μόνο οι γαμπροί. Τριακόσιοι νοματαίοι γύρω-γύρω και ο μόνος που είναι μουσκίδια είναι ο γαμπρός. Οι τριακόσιοι του Λεωνίδα και ο Εφιάλτης. Σαν να τους έχει προδώσει και πρέπει να αισθάνεται ενοχές. Λες και αυτός πρέπει να ιδρώσει και για τους υπόλοιπους. Λες και οι αδένες τους που εκκρίνουν τον ιδρώτα ήταν το γαμήλιο δώρο τους στο ζευγάρι. Μα αν ήταν έτσι θα έπρεπε να ιδρώνει και η νύφη. Αλλά όχι κυρίες και κύριοι. Η νύφη δίπλα είναι στεγνή και ήρεμη. Πιο όμορφη από ποτέ. Τόσο όμορφη όσο δεν θα την ξαναδεί ποτέ στη ζωή του. Μια οπτασία δίπλα στους …καταρράκτες. «Είσαι ιδρωμένος» του ψιθυρίζει. «Άντε καλέ, δεν το είχα πάρει χαμπάρι» σκέφτεται ο άμοιρος αλλά δεν το λέει. Της χαμογελάει συγκαταβατικά. Από μέσα του παρακαλάει να τελειώσει γρήγορα το μαρτύριο αλλά όχι. Ο παπάς θα τα πει όλα τα λόγια. Κι όχι μόνο θα τα πει αλλά θα τα εξηγήσει κιόλας. «Το “η δε γυνή να φοβήται τον άντρα” σημαίνει ότι η γυναίκα πρέπει να σέβεται τον άντρα και όχι να τον φοβάται». Οι καλεσμένοι μειδιούν. Σιγά μην τον φοβάται. Αυτός κοντεύει να τα κάνει πάνω του. Ο σεβασμός πάλι έχει πολλές ερμηνείες. Αν κάνει ότι του λέει θα τον σέβεται. Αλλιώς…Δεν τίθεται θέμα . Αν στο σημείο που στέκεται ο γαμπρός υπήρχε ένα λουλούδι δεν θα χρειαζόταν πότισμα. Θα ήταν το πιο καλά ποτισμένο λουλούδι του κόσμου. Αν όμως αυτό το λουλούδι μπορούσε να μιλήσει τι θα έλεγε άραγε;

Κακά τα ψέματα. Όταν ένας άντρας παντρεύεται αποχαιρετά τον κόσμο όπως τουλάχιστον τον ήξερε. Τέρμα οι αντροπαρέες και οι χαβαλέδες του παρελθόντος. Μετά το γάμο θα κοιτάει συνέχεια το ρολόι του και το κινητό θα χτυπάει διαρκώς. «Έλα αγάπη μου, που είσαι; Πότε θα έρθεις;» Δεν παντρεύτηκες γυναίκα, τον απουσιολόγο της τάξης παντρεύτηκες και δεν φεύγει ποτέ από το σχολείο. Παίρνει διαρκώς απουσίες και οι γονείς σου δεν μπορούν πια να σου τις δικαιολογήσουν. Τρέχεις λοιπόν να προλάβεις και ποτέ δεν προλαβαίνεις. Και είσαι στο σπίτι και πρέπει να κάνεις ότι ενδιαφέρεσαι για όλα αυτά που οι γυναίκες ενδιαφέρονται. Το ποιος παντρεύεται ποια, ποιος ξενοπηδάει, πόσα λεφτά βγάζει ο Γιωργάκης της θείας Άννας. Και βέβαια από κοντά και η μαμά. Όχι η δικιά σου , η δικιά της. Που είναι πια και δικιά σου. Και μαθαίνεις γιατί την κακιά πεθερά την λένε Ελπίδα. Γιατί πεθαίνει πάντα τελευταία. Μετά από εσένα δηλαδή. Αυτή η σχέση μάνας-κόρης δεν έχει αναλυθεί πλήρως. Αυτό δεν είναι σχέση , είναι συμμορία. Η μαφία! Σου μιλάει η κόρη και μαθαίνεις τις απόψεις της «μαμάς». Και δεν μπορείς να πεις τίποτα. Η μάνα είναι ιερό πρόσωπο. Η δική της μάνα, όχι η δικιά σου. Αυτή απλά ποτέ δεν μπορεί να ξεπεράσει το γεγονός ότι σε έχασε. Έτσι σου λέει η γυναίκα σου. Και βέβαια της το έχει πει η μάνα της. Που της το έχει πει η δικιά της μάνα και ας μην το ψάξουμε πιο πίσω γιατί θα φτάσουμε στην Εύα. Η στους πιθήκους. Διαλέγετε και παίρνετε. Θες να φωνάξεις «Ελευθερία η Θάνατος» αλλά από το στόμα σου δεν βγαίνει μιλιά. «Ναι αγάπη μου» λες και ξαφνικά βλέπεις με συμπάθεια τους Παλαιστίνιους καμικάζι. Δεν μπορεί. Παντρεμένοι και πικραμένοι θα είναι κι αυτοί. Γι’ αυτό ανατινάσσονται.

Εν τω μεταξύ ο ιδρώτας συνεχίζει να τρέχει στις εκκλησίες όλου του κόσμου. Οι καλεσμένοι ντυμένοι με τα καλά τους –τα γαμιάτικα- κοιτούν το ζευγάρι χαμογελώντας. Βέβαια τα πικρόχολα σχόλια πέφτουν βροχή. Εξαρτάται από ποιο σόι είσαι. Του γαμπρού η της νύφης; Έλληνες η Τούρκοι; Βέβαια όλοι πιστεύουν ότι είναι καλοί (Έλληνες) και οι άλλοι κακοί (Τούρκοι). Ανεξήγητη αυτή η έμφυτη αντιπάθεια μεταξύ των σογιών. «Κούκλος είναι ο Γιώργος μας».(Καμιά καλύτερη δεν μπορούσε να βρει;) «Σαν βασίλισσα είναι η Τζένη μας!» (Αυτόν το λαπά που τον βρήκε; Θα είχε πολλά λεφτά!) Και όλοι βέβαια κοιτούν υποτιμητικά τους «αντιπάλους». Με το ύφος που κοιτούσε η Αλέξις την Κριστλ στη «Δυναστεία». Και ο γαμπρός συνεχίζει να ιδρώνει. Που και που κοιτάει γύρω του σαν να ζητάει βοήθεια αλλά αποθαρρύνεται από τα χαμόγελα συγγενών και φίλων και ξαναγυρνάει το βλέμμα στον παπά που συνεχίζει να απαγγέλλει βλοσυρός τα ακατάληπτα αλαμπουρνέζικα. Και με το «Ησαΐα χόρευε» να σου και τα ρύζια. Για το καλό βρε παιδί μου. Ο κόσμος πεινάει γιατί οι Έλληνες πετάνε το ρύζι στις εκκλησίες και θέλω να το καταγγείλω! Τόνοι ρυζιού! Που κολλάει πάνω στο γαμπρό –και μόνο- για να συμπληρωθεί η θλιβερή του κατάσταση. Το μαρτύριο του ιδρωμένου γαμπρού δεν τελειώνει με το τέλος του μυστηρίου. Όοοοοχι! Μετά πρέπει να χαιρετήσουν οι καλεσμένοι. Λες και δεν θα τους ξαναδείς. Βέβαια μερικούς όντως δεν θα τους ξαναδείς ποτέ στη ζωή σου. Κάποιους άλλους πάλι δεν τους έχεις ξαναδεί ποτέ κι αναρωτιέσαι ποιος στην ευχή είναι ο μουστακαλής που σε ζουπάει σαν να έχει βρει το χαμένο γιο του. Φυσικά όλοι αυτοί θα σου σφίξουν το χέρι και οι περισσότεροι θα σε φιλήσουν. Τόσο χαρούμενοι είναι για το κακό που σε βρήκε. Ο ιδρώτας πια τρέχει από παντού. Ευτυχώς δεν υπάρχει καθρέφτης απέναντί σου να δεις το χάλι σου. Έτσι συνεχίζεις να χαμογελάς σφίγγοντας χέρια και φιλώντας ανθρώπους που δεν μοιάζουν να έχουν τελειωμό και σου λένε «να ζήσετε» κι άλλα τέτοια ριζοσπαστικά. Πάντως το έχω παρατηρήσει. Και «αϊ στο διάολο» να σου πει εκείνη την ώρα κάποιος καλεσμένος εσύ θα πεις «ευχαριστώ πολύ». Αρκεί να στο πει χαμογελαστά. Και «πηδούσα τη γυναίκα σου 3 χρόνια, είναι φοβερή στο κρεβάτι» να σου πει, εσύ θα τον ευχαριστήσεις. Βέβαια είναι απορίας άξιον πως δεν σε σιχαίνονται όλοι αυτοί έτσι μούσκεμα που είσαι . Από την άλλη ίσως σε λυπούνται και δεν θέλουν να σε πικράνουν. Σε κάθε περίπτωση μετά έχουν τη δυνατότητα να …σκουπιστούν επάνω στη νύφη και τους γονείς που έχουν παραταχτεί σαν ποδοσφαιρική ομάδα στο γήπεδο για να χαιρετήσουν. Περιέργως πως, όλοι τους είναι θεόστεγνοι μετά από τις χαρωπές χαιρετούρες, ενώ εσύ πια είσαι σαν να σε έχει κατουρήσει ελέφαντας. Στο «γλέντι» που ακολουθεί όλοι γύρω σου ιδροκοπάνε χορεύοντας και κατά ένα περίεργο τρόπο εσύ αρχίζεις να …στεγνώνεις.

Στα χρόνια που ακολουθούν ποτέ δεν θα ξεχάσεις τη μέρα του γάμου σου. Υπάρχει και το σχετικό βίντεο για να σου τη θυμίζει. Δεν αντέχεις να το δεις χωρίς να ξαναϊδρώσεις. Ξαφνικά έχεις σιχαθεί το ρύζι. Ούτε να το βάλεις στο στόμα σου. Άσε που 10 χρόνια αργότερα εσύ ακόμα νομίζεις ότι βγαίνει ρύζι από τα αυτιά σου. Τα συζητάς με τους φίλους σου και μοιράζεστε τον πόνο σας αναπολώντας τις ηρωικές μέρες που αλωνίζατε χωρίς περιορισμούς. Βρίσκεις ένα σύμμαχο στο πρόσωπο του πεθερού σου αλλά τι να σου κάνει κι αυτός; Πικραμένος είναι. Αλήθεια έχετε ακούσει ποτέ να γίνεται κουβέντα για «κακό πεθερό»; Ποτέ! Γιατί αλήθεια; Υπάρχει κάτι στις γυναίκες που ποτέ δεν θα καταλάβει ένας άντρας κι όταν το αντιληφθεί αυτό ήδη είναι πολύ αργά. Μερικές φορές δεν αρκεί μια ζωή για να το πάρει χαμπάρι και βέβαια μην ξεχνάτε ποτέ ότι οι γυναίκες ζουν σύμφωνα με τις στατιστικές οκτώ χρόνια περισσότερο από τους άντρες. Οι λόγοι είναι ευνόητοι και το γεγονός ότι ζουν οκτώ χρόνια περισσότερο αλλά γριές, άσχημες, άρρωστες και μόνες δεν μου φαίνεται καθόλου παρήγορο για τον άντρα εκείνο που βλέπει τα ραπανάκια ανάποδα. Τουλάχιστον όμως στην κηδεία σου δεν ιδρώνεις βρε αδελφέ!

Πριν από μερικά χρόνια στο γάμο ενός φίλου παρατήρησα ότι ίδρωνε περισσότερο από το σύνηθες. Προμηθεύτηκα μερικά χαρτομάντιλα και όταν ήρθε η σειρά μου να χαιρετήσω τον «θίασο» άρχισα να τον σκουπίζω κάτι που δεν είχε σκεφτεί να κάνει κανείς μέχρι εκείνη την ώρα. Δεν θα ξεχάσω τον τρόπο που με κοίταξε. Όταν συναντιόμαστε μου λέει πόσο ευγνώμων νιώθει για αυτή μου τη χειρονομία. Υπάρχει πάντα μια αλληλεγγύη μεταξύ των ανδρών, αν και δεν ξέρω κατά πόσο τους είναι χρήσιμη. Γιατί σας τα λέω όλα αυτά όμως; Α ναι! Την άλλη βδομάδα παντρεύομαι για τρίτη φορά! Θα έρθετε;


1 Ιαν 2008

Lifehacker Top 10

Καλή χρονιά, από το laptop με wifi από το ξενοδοχείο...

Ενα site με χίλια δυο tips και tricks για Windows, Linux, MacOS αλλά και ζητήματα της καθημερινότητας το οποίο έπεσε στην αντίληψή μου και θέλω να σας προτείνω είναι το lifehacker (www.lifehacker.com)

Δείτε και τα top-10 του εδώ http://lifehacker.com/tag/lifehacker-top-10