Γιατί δεν λέμε ψιψινέλι, ζουζουνάκι, πιτσιτσιλικολίνι. αλλά γιαβρί μου, καρδιά μου, πουλί μου
Γιατί μπορείς να συνδυάσεις βόλτα στην αγορά και καφέ με φίλους σε ένα απόγευμα...
Γιατι σαν τη Χαλκιδική πουθενά!
Γιατί το σουβλάκι το τρώμε σε σάντουιτς και το καλαμάκι το βάζουμε στον φραπέ μας. Ποτέ αντίστροφα!
Γιατί κανένας άλλος δεν χαίρεται για την καταγωγή του όσο εμείς!
Γιατί κάνουμε όλες τις δουλειές μας στο κέντρο με τα πόδια!
Γιατί δεν κάνουμε ποτέ επίσκεψη «με άδεια χέρια»!
Γιατί ζούμε στην μοναδική πόλη του κόσμου που γράφεται με δύο "σ" και προφέρεται με πολλά "λ"!
Γιατί το βράδυ όταν οι δρόμοι σε άλλες πόλεις είναι ερημες στη Τσιμισκή έχουμε μποτιλιάρισμα!
Γιατί αν περνάς με το αυτοκίνητο από Τσιμισκή έχεις πολλές πιθανότητες να δεις τον Ψωμιάδη πάνω σε μηχανάκι (χωρίς κράνος) ή να σου χτυπήσει το τζάμι και να σου μοιράσει φυλλάδια για σωστή οδήγηση!
Γιατί μετά από ξενύχτι και μεθύσι πάμε κατευθείαν για μπουγάτσα με γάλα!
Γιατί αν πεινάσεις στις τρεις η ώρα το πρωί, μπορείς να διαλέξεις ανάμεσα σε πατσά, κρέπα ζεστή ή κουλούρι φρεσκοψημένο!
Γιατί όταν βγαίνουμε έξω για ποτό ή καφέ, συναντάμε τουλάχιστον τρεις γνωστούς μας.
Γιατί όταν λέμε "ραντεβού στον Αλέκο" μόνο εμείς καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να πάμε στο άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου.
Γιατί παρόλη την κίνηση στο κέντρο, ένα έτσι να κάνεις βλέπεις θάλασσα.
Γιατί μαζί με τον καφέ ή το ποτό μας κερνάνε λουκουμάκι, γλυκάκια ή μεζεδάκια!
Γιατί είμαστε οι μόνοι που ξεκινάμε το μεσημέρι για καφεδάκι και χαλαρά καταλήγουμε να πίνουμε μαλαματίνες μέχρι πρωίας!
Γιατί μπορούμε να δούμε το πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα στην παραλία!
Γιατί έχουμε τις πιο όμορφες γυναίκες της Ελλάδας!
Γιατί εδώ οι γυναίκες βάφουν τα νύχια τους με όζα...!
Γιατί όταν σπάει το τζάμι φωνάζουμε τον ''τζαμτζή''!
Γιατί οι ταβέρνες μας συναγωνίζονται ποια θα σερβίρει (προσφορά του καταστήματος) το καλύτερο γλυκό!
Γιατί όταν βγάζει ομίχλη μια μοναχική βόλτα στην παραλία λειτουργεί ως ηρεμιστικό!
Γιατί έχουμε τη νοοτροπία «και αύριο μέρα είναι»!
Γιατί ακόμα και αν χαθείς, κατεβαίνεις στην παραλία και βρίσκεις τον δρόμο σου!
Γιατί μιλάμε δυνατά και γελάμε με την καρδιά μας!
Γιατί αυτή η πόλη ποτέ δεν κοιμάται !
Γιατί την 28η Οκτωβρίου μόνο εμείς στην Ελλάδα έχουμε τριήμερη αργία!
Γιατί το «κερασματάκι του μαγαζιού» στις ταβέρνες μας είναι ολόκληρο γλυκό!
Γιατί έχουμε ντελίβερι όλο το 24ωρο, ακόμα και για γλυκά!
Γιατί αντιμετωπίζουμε τα ζόρια «χαλλλαρά»!
27 Φεβ 2011
Γουστάρω Θεσσαλλλλλλονίκη γιατί...
Γιατί εδώ ακόμη μαλώνουμε ποιος θα πρωτοκεράσει
21 Φεβ 2011
73 Γ Ι Α Τ Ι ?
73 ΓΙΑΤΙ (και όχι 60 όπως νομίζει) από τον ΚΙΜΠΙ:
http://kibi-blog.blogspot.com/2011/02/19022011.html
Λένε πως το σημαντικότερο δεν είναι να διαθέτεις τις σωστές απαντήσεις, αλλά να θέτεις τις σωστές ερωτήσεις.
Στους 16 μήνες της ζωής μας με το χρέος έχουν συσσωρευτεί χιλιάδες τέτοιες ερωτήσεις, εκατοντάδες «γιατί» στα οποία οι πολιτικοί «παιδαγωγοί» της κοινωνίας, οι «εκπαιδευτές» μας στη λιτότητα και στον μαρασμό, έχουν αποφύγει επιμελώς να απαντήσουν.
Ίσως γιατί ποτέ δεν τέθηκαν με την ένταση και με τη σαφήνεια που επιβάλλει η συγκυρία.
Ιδού μερικά από τα «γιατί» της προσωπικής μου συλλογής.
Γιατί είναι αδιανόητη η στάση πληρωμών προς τους πιστωτές της χώρας, αλλά είναι αυτονόητη η στάση πληρωμών προς τους μισθωτούς και προς το κοινωνικό κράτος;
Γιατί είναι απλό να «σπάσουν» τα συμβόλαια με τους μισθωτούς του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ, ενώ είναι αδύνατο να επανεξεταστούν οι τοκογλυφικοί όροι των συμβάσεων με τους δανειστές του κράτους;
Γιατί είναι κοινωνικά δίκαιο να μειωθούν οι μισθοί, αλλά είναι άδικο να αθετήσουμε τις δεσμεύσεις μας προς τη Διεθνή της τοκογλυφίας;
Γιατί είναι οδυνηρό να καταρρεύσουν μερικές τράπεζες, αλλά είναι ανώδυνο να οδηγηθεί σε μαρασμό η κοινωνία;
Γιατί είναι «αναπτυξιακό» μέτρο να μειώνεται η φορολογία των επιχειρήσεων, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται η φορολογία μισθωτών και καταναλωτών;
Γιατί διευκολύνονται οι απολύσεις εργαζομένων, ενώ δεν προβλέπεται «απόλυση» εργοδοτών για ανικανότητα να διαχειριστούν τις επιχειρήσεις τους και στην ευημερία και στην κρίση;
Γιατί στο τέλος του μισθού και της σύνταξης μένει πάντα τόσος πολύς μήνας;
Γιατί η επιχείρηση «διαφάνεια» δεν επεκτείνεται σε όλες τις συμβάσεις του κράτους με ξένες και εγχώριες επιχειρήσεις που επιβάρυναν το κρατικό χρέος;
Γιατί η κυβέρνηση δεν διεκδικεί εδώ και τώρα τις γερμανικές αποζημιώσεις, ενώ προτιμά να «αξιοποιήσει» την περιουσία του Δημοσίου;
Γιατί η κυβέρνηση δεν αρνείται εδώ και τώρα το μέρος του χρέους που αντιστοιχεί σε συμβάσεις προμηθειών αποδεδειγμένα πνιγμένες στη μίζα (Siemens, C4I, υποβρύχια);
Γιατί το κράτος δεν ανακτά τις κρατικές επιδοτήσεις που εξέθρεψαν τις μαϊμού επενδύσεις που η επιχειρηματική ελίτ μετέτρεψε σε πολυτελή κατανάλωση ή καταθέσεις στο εξωτερικό;
Γιατί στις αλλεπάλληλες «επιχειρήσεις κάθαρσης» οι εμπλεκόμενοι ιδιώτες χρυσοκάνθαροι βρέθηκαν στο απυρόβλητο;
Γιατί οι εξεταστικές και τα δικαστήρια βλέπουν μόνο ευθύνες κρατικών λειτουργών, άντε και μερικών πολιτικών με παραγεγραμμένα αδικήματα;
Γιατί για το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου δεν βρέθηκε ούτε ένας επιχειρηματίας στη φυλακή, αλλά μόνο η ανακρίτρια που τους έλεγχε (κι αυτή για άλλο, άσχετο αδίκημα);
Γιατί τιμωρείται εύκολα το χέρι που παίρνει, αλλά ποτέ το χέρι που δίνει;
Γιατί το κράτος αλλάζει ακόμα και τον κώδικα κυκλοφορίας για να εγγυηθεί τα κέρδη των εργολάβων των εθνικών οδών;
Γιατί είναι «έξυπνο» να απογυμνώνεις το κράτος από περιουσιακά στοιχεία;
Γιατί είναι δίκαιο να παραδίδεις την επόμενη γενιά Ελλήνων έκθετη, μ’ ένα κράτος ουσιαστικά χρεοκοπημένο και υποθηκευμένο στους πιστωτές του, στην επόμενη κρίση χρέους;
Γιατί η Goldman Sachs ήταν διαρκώς παρούσα στη δημιουργική λογιστική της προηγούμενης δεκαετίας;
Γιατί οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. την προτιμούσαν σταθερά ως σύμβουλο στα τρικ απόκρυψης του χρέους;
Γιατί η Μέρκελ βγάζει φλύκταινες από τότε που αποκαλύφθηκε ο ρόλος της «τράπεζας που κυβερνά τον κόσμο»;
Γιατί τα αφεντικά της Goldman Sachs «την έπεσαν» από την πρώτη στιγμή στη νέα κυβέρνηση και στον Γ. Παπανδρέου προσωπικά, πρόθυμα να προσφέρουν και πάλι τις υπηρεσίες τους;
Γιατί ο πρωθυπουργός απέρριψε πέρυσι την πρότασή τους για ένα πρόγραμμα διαχείρισης του χρέους μέσω «αξιοποίησης και τιτλοποίησης της περιουσίας» του Δημοσίου, αλλά τώρα την προωθεί;
Αλλά, και γιατί στον οργανισμό διαχείρισης του χρέους επελέγη άνθρωπος με θητεία στην Goldman Sachs; Γιατί στα τέλη του προηγούμενου μήνα βρέθηκε πάλι στην Αθήνα ο Νο2 της σκοτεινής τράπεζας;
Και γιατί δεν ακούστηκε «κιχ» για τις επαφές του με τραπεζίτες και κρατικούς αξιωματούχους, λες κι έκανε απλώς τουρισμό;
Γιατί η πρόταση της «Τράπεζας» για αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας επανήλθε στο τραπέζι μέσω τρόικας;
Αλλά και γιατί ο «καλός» Τόμσεν του ΔΝΤ υποστηρίζει την «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας, ενώ ο «κακός» Ντερούζ της Κομισιόν θέλει την «πώλησή» της;
Γιατί οι μόνοι που σώζονται εδώ και τρία χρόνια, από το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, είναι οι τραπεζίτες;
Γιατί ήταν εύκολο και απλό για τις κυβερνήσεις Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ να τους διαθέσουν 85 δισ. ευρώ (μέχρις ώρας), ενώ ήταν αδύνατο να αφήσουν άθικτες συντάξεις και μισθούς;
Γιατί η κυβέρνηση αύξησε από τα 10 στα 30 δισ. το πακέτο των κρατικών εγγυήσεων δανεισμού για τις τράπεζες;
Και γιατί οι τράπεζες «σνομπάρουν» το πακέτο αυτό, σαν να μην το έχουν ανάγκη;
Γιατί προτιμούν να συνεχίσουν να δανείζονται από την ΕΚΤ, έχοντας αντλήσει πάνω από 96 δισ. ευρώ με επιτόκιο 1%;
Γιατί τρέμουν στην ιδέα ότι, αν πάρουν λεφτά από τις κρατικές εγγυήσεις, το κράτος θα «κατσικωθεί» για χρόνια στις διοικήσεις τους;
Γιατί λιποθυμούν οι τραπεζίτες στην ιδέα μιας αναδιάρθρωσης και, τελικά, μερικής διαγραφής χρέους;
Και γιατί η κυβέρνηση τους διαβεβαιώνει με τόσο πάθος ότι αυτό το ενδεχόμενο αποκλείεται;
Γιατί καθυστερούν τα τεστ αντοχής των τραπεζών;
Γιατί δεν πρόκειται να δούμε αποτελέσματα πριν από την απόφαση της ευρωπαϊκής Συνόδου Κορυφής του Μαρτίου για τη «συνολική λύση» της κρίσης στην Ευρωζώνη;
Γιατί οι τραπεζίτες, φανατικοί των «αναδιαρθρώσεων» κατά τα άλλα, διαμηνύουν ότι συγχωνεύσεις και εξαγορές δεν γίνονται αν δεν γίνουν «μεταρρυθμίσεις» που να διευκολύνουν το κόστος τους;
Γιατί οι τραπεζίτες είναι οι βασικοί εισηγητές προς την τρόικα ρυθμίσεων μείωσης του εργατικού κόστους και του κόστους των απολύσεων;
Γιατί ο πατριωτισμός τους δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει την εκροή καταθέσεων άνω των 30 δισ. (τα μισά στο εξωτερικό) από το 2010 μέχρι σήμερα;
Γιατί δεν πρόσφεραν ένα στοιχειωδώς ελκυστικό επιτόκιο, έστω στο ύψος του πληθωρισμού, στις προθεσμιακές καταθέσεις για να αποτρέψουν τη βουτιά του 2010;
Γιατί η κυβέρνηση αναλαμβάνει προθύμως να πληρώσει τα σπασμένα, προσφέροντας εγγυήσεις ποσού ακριβώς αντίστοιχου με τις εκροές;
Και γιατί προστρέχει αρωγός των τραπεζών, με το φόβητρο των φορολογικών ελέγχων και του πόθεν έσχες για όσους μετέφεραν τον μικρό ή μεγάλο «κουμπαρά» τους στην αλλοδαπή;
Γιατί οι κρατικές και ημι-κρατικές τράπεζες (Αγροτική και ΤΤ) είναι μονίμως οι δακτυλοδεικτούμενες ως προβληματικές, ενώ οι άλλες, τάχα μου, σκάνε από υγεία;
Κι αν σκάνε από υγεία, γιατί κλαιγόντουσαν ότι καταρρέουν μέχρι τη συμφωνία για το μνημόνιο;
Γιατί η Ελλάδα κυβερνάται από πέντε οικογένειες πολιτικών;
Γιατί το μόνο κλειστό επάγγελμα που δεν «ανοίγει» είναι αυτό του πολιτικού;
Γιατί στον δημόσιο βίο (Βουλή, κυβέρνηση, υπουργεία, κρατικά αξιώματα, διοικήσεις ΔΕΚΟ, τράπεζες) ανακυκλώνεται η ίδια «παρεούλα» προσώπων, σε εναλλασσόμενους ρόλους;
Γιατί οι κυβερνήσεις κάθονται «κότες» στα ευρωπαϊκά fora;
Γιατί αποφεύγουν σαν τον διάολο το λιβάνι τα βέτο;
Γιατί δεν ζητούν συγγνώμη από την κοινωνία για τον εγκλωβισμό της στα καταρρακωμένα ευρωπαϊκά και εκσυγχρονιστικά οράματα;
Γιατί κάθονται σούζα στους ευρωατλαντικούς ηγεμόνες;
Γιατί ποτέ δεν τόλμησαν να αξιοποιήσουν μέχρι τέλους εναλλακτικές συμμαχίες (Κίνα, Ρωσία);
Γιατί ακολούθησαν πειθήνια τους επικίνδυνους ευρωατλαντικούς εταίρους σε όλους τους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς τους (Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ);
Γιατί ακόμη και σήμερα, στη συγκυρία της κρίσης χρέους, απεμπολούν το έσχατο όπλο της χρεοκοπίας;
Γιατί προτιμούν την κατά Μέρκελ ελεγχόμενη χρεοκοπία;
Γιατί οι πολιτικές προτεραιότητες της γερμανικής πολιτικής ελίτ είναι υπέρτερες ακόμα και από τις δικές τους;
Και γιατί η ελληνική κοινωνία διαψεύδει τις μεγάλες προσδοκίες;
Γιατί αντιδρά φοβισμένη και πνιγμένη στις ενοχές;
Γιατί έχει πιστέψει τη βλακεία «μαζί τα φάγαμε»;
Γιατί έχει χάσει την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή της;
Γιατί ο εκμαυλισμός ενός μεγάλου, πλην μειοψηφικού, της τμήματος έχει πνίξει στις τύψεις την πλειοψηφία της;
Γιατί ο αμοραλισμός της ελίτ έχει στιγματίσει ηθικά όλο το κοινωνικό σώμα;
Γιατί τα Μέσα Ενημέρωσης, αν και παραπαίοντα στην κρίση τους, φέρονται ως κυρίαρχη, καθεστωτική δύναμη;
Γιατί επιτίθενται με φανατισμό σε κάθε κοινωνική αντίδραση;
Γιατί αστυνομεύουν τις συνειδήσεις των ανθρώπων;
Και γιατί οι άνθρωποι δεν αντιδρούν δραστικά σ’ αυτή την αστυνόμευση;
Γιατί δεν βλέπουν εναλλακτική λύση στην πολιτική;
Και γιατί τροφοδοτούν μαζικά το «κόμμα της άρνησης», της αποχής, του λευκού και του ακύρου;
Γιατί δεν έχουν καμία προσδοκία ούτε από τα συνδικάτα;
Γιατί δεν είναι στους δρόμους να υπερασπιστούν τα αυτονόητα;
Γιατί αισθάνονται ανήμποροι να αποσπάσουν, έστω μια μικρή ηθική νίκη έναντι της εξουσίας, των Αθηνών, των Βρυξελλών και των περιχώρων;
Και γιατί η Αθήνα δεν έγινε Κάιρο;
Αυτό είναι ένα δείγμα 60 (αν τα έχω μετρήσει σωστά) «γιατί» από την πολύ πιο πληθωρική προσωπική μου συλλογή.
Μερικά είναι, φυσικά, ρητορικά. Πολλά, όμως, χρήζουν απαντήσεων.
Τα απευθύνω σε οποιονδήποτε θεωρεί εαυτόν αρμόδιο ή απλώς ικανό να τα απαντήσει. Σοβαρά.
Απαντήσεις στα «γιατί» του τύπου «γιατί κλάνει το γατί κι έχει η γάτα μου ένα αυτί» απορρίπτονται ως ανεπαρκείς.
http://kibi-blog.blogspot.com/2011/02/19022011.html
Λένε πως το σημαντικότερο δεν είναι να διαθέτεις τις σωστές απαντήσεις, αλλά να θέτεις τις σωστές ερωτήσεις.
Στους 16 μήνες της ζωής μας με το χρέος έχουν συσσωρευτεί χιλιάδες τέτοιες ερωτήσεις, εκατοντάδες «γιατί» στα οποία οι πολιτικοί «παιδαγωγοί» της κοινωνίας, οι «εκπαιδευτές» μας στη λιτότητα και στον μαρασμό, έχουν αποφύγει επιμελώς να απαντήσουν.
Ίσως γιατί ποτέ δεν τέθηκαν με την ένταση και με τη σαφήνεια που επιβάλλει η συγκυρία.
Ιδού μερικά από τα «γιατί» της προσωπικής μου συλλογής.
Γιατί είναι αδιανόητη η στάση πληρωμών προς τους πιστωτές της χώρας, αλλά είναι αυτονόητη η στάση πληρωμών προς τους μισθωτούς και προς το κοινωνικό κράτος;
Γιατί είναι απλό να «σπάσουν» τα συμβόλαια με τους μισθωτούς του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ, ενώ είναι αδύνατο να επανεξεταστούν οι τοκογλυφικοί όροι των συμβάσεων με τους δανειστές του κράτους;
Γιατί είναι κοινωνικά δίκαιο να μειωθούν οι μισθοί, αλλά είναι άδικο να αθετήσουμε τις δεσμεύσεις μας προς τη Διεθνή της τοκογλυφίας;
Γιατί είναι οδυνηρό να καταρρεύσουν μερικές τράπεζες, αλλά είναι ανώδυνο να οδηγηθεί σε μαρασμό η κοινωνία;
Γιατί είναι «αναπτυξιακό» μέτρο να μειώνεται η φορολογία των επιχειρήσεων, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται η φορολογία μισθωτών και καταναλωτών;
Γιατί διευκολύνονται οι απολύσεις εργαζομένων, ενώ δεν προβλέπεται «απόλυση» εργοδοτών για ανικανότητα να διαχειριστούν τις επιχειρήσεις τους και στην ευημερία και στην κρίση;
Γιατί στο τέλος του μισθού και της σύνταξης μένει πάντα τόσος πολύς μήνας;
Γιατί η επιχείρηση «διαφάνεια» δεν επεκτείνεται σε όλες τις συμβάσεις του κράτους με ξένες και εγχώριες επιχειρήσεις που επιβάρυναν το κρατικό χρέος;
Γιατί η κυβέρνηση δεν διεκδικεί εδώ και τώρα τις γερμανικές αποζημιώσεις, ενώ προτιμά να «αξιοποιήσει» την περιουσία του Δημοσίου;
Γιατί η κυβέρνηση δεν αρνείται εδώ και τώρα το μέρος του χρέους που αντιστοιχεί σε συμβάσεις προμηθειών αποδεδειγμένα πνιγμένες στη μίζα (Siemens, C4I, υποβρύχια);
Γιατί το κράτος δεν ανακτά τις κρατικές επιδοτήσεις που εξέθρεψαν τις μαϊμού επενδύσεις που η επιχειρηματική ελίτ μετέτρεψε σε πολυτελή κατανάλωση ή καταθέσεις στο εξωτερικό;
Γιατί στις αλλεπάλληλες «επιχειρήσεις κάθαρσης» οι εμπλεκόμενοι ιδιώτες χρυσοκάνθαροι βρέθηκαν στο απυρόβλητο;
Γιατί οι εξεταστικές και τα δικαστήρια βλέπουν μόνο ευθύνες κρατικών λειτουργών, άντε και μερικών πολιτικών με παραγεγραμμένα αδικήματα;
Γιατί για το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου δεν βρέθηκε ούτε ένας επιχειρηματίας στη φυλακή, αλλά μόνο η ανακρίτρια που τους έλεγχε (κι αυτή για άλλο, άσχετο αδίκημα);
Γιατί τιμωρείται εύκολα το χέρι που παίρνει, αλλά ποτέ το χέρι που δίνει;
Γιατί το κράτος αλλάζει ακόμα και τον κώδικα κυκλοφορίας για να εγγυηθεί τα κέρδη των εργολάβων των εθνικών οδών;
Γιατί είναι «έξυπνο» να απογυμνώνεις το κράτος από περιουσιακά στοιχεία;
Γιατί είναι δίκαιο να παραδίδεις την επόμενη γενιά Ελλήνων έκθετη, μ’ ένα κράτος ουσιαστικά χρεοκοπημένο και υποθηκευμένο στους πιστωτές του, στην επόμενη κρίση χρέους;
Γιατί η Goldman Sachs ήταν διαρκώς παρούσα στη δημιουργική λογιστική της προηγούμενης δεκαετίας;
Γιατί οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. την προτιμούσαν σταθερά ως σύμβουλο στα τρικ απόκρυψης του χρέους;
Γιατί η Μέρκελ βγάζει φλύκταινες από τότε που αποκαλύφθηκε ο ρόλος της «τράπεζας που κυβερνά τον κόσμο»;
Γιατί τα αφεντικά της Goldman Sachs «την έπεσαν» από την πρώτη στιγμή στη νέα κυβέρνηση και στον Γ. Παπανδρέου προσωπικά, πρόθυμα να προσφέρουν και πάλι τις υπηρεσίες τους;
Γιατί ο πρωθυπουργός απέρριψε πέρυσι την πρότασή τους για ένα πρόγραμμα διαχείρισης του χρέους μέσω «αξιοποίησης και τιτλοποίησης της περιουσίας» του Δημοσίου, αλλά τώρα την προωθεί;
Αλλά, και γιατί στον οργανισμό διαχείρισης του χρέους επελέγη άνθρωπος με θητεία στην Goldman Sachs; Γιατί στα τέλη του προηγούμενου μήνα βρέθηκε πάλι στην Αθήνα ο Νο2 της σκοτεινής τράπεζας;
Και γιατί δεν ακούστηκε «κιχ» για τις επαφές του με τραπεζίτες και κρατικούς αξιωματούχους, λες κι έκανε απλώς τουρισμό;
Γιατί η πρόταση της «Τράπεζας» για αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας επανήλθε στο τραπέζι μέσω τρόικας;
Αλλά και γιατί ο «καλός» Τόμσεν του ΔΝΤ υποστηρίζει την «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας, ενώ ο «κακός» Ντερούζ της Κομισιόν θέλει την «πώλησή» της;
Γιατί οι μόνοι που σώζονται εδώ και τρία χρόνια, από το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, είναι οι τραπεζίτες;
Γιατί ήταν εύκολο και απλό για τις κυβερνήσεις Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ να τους διαθέσουν 85 δισ. ευρώ (μέχρις ώρας), ενώ ήταν αδύνατο να αφήσουν άθικτες συντάξεις και μισθούς;
Γιατί η κυβέρνηση αύξησε από τα 10 στα 30 δισ. το πακέτο των κρατικών εγγυήσεων δανεισμού για τις τράπεζες;
Και γιατί οι τράπεζες «σνομπάρουν» το πακέτο αυτό, σαν να μην το έχουν ανάγκη;
Γιατί προτιμούν να συνεχίσουν να δανείζονται από την ΕΚΤ, έχοντας αντλήσει πάνω από 96 δισ. ευρώ με επιτόκιο 1%;
Γιατί τρέμουν στην ιδέα ότι, αν πάρουν λεφτά από τις κρατικές εγγυήσεις, το κράτος θα «κατσικωθεί» για χρόνια στις διοικήσεις τους;
Γιατί λιποθυμούν οι τραπεζίτες στην ιδέα μιας αναδιάρθρωσης και, τελικά, μερικής διαγραφής χρέους;
Και γιατί η κυβέρνηση τους διαβεβαιώνει με τόσο πάθος ότι αυτό το ενδεχόμενο αποκλείεται;
Γιατί καθυστερούν τα τεστ αντοχής των τραπεζών;
Γιατί δεν πρόκειται να δούμε αποτελέσματα πριν από την απόφαση της ευρωπαϊκής Συνόδου Κορυφής του Μαρτίου για τη «συνολική λύση» της κρίσης στην Ευρωζώνη;
Γιατί οι τραπεζίτες, φανατικοί των «αναδιαρθρώσεων» κατά τα άλλα, διαμηνύουν ότι συγχωνεύσεις και εξαγορές δεν γίνονται αν δεν γίνουν «μεταρρυθμίσεις» που να διευκολύνουν το κόστος τους;
Γιατί οι τραπεζίτες είναι οι βασικοί εισηγητές προς την τρόικα ρυθμίσεων μείωσης του εργατικού κόστους και του κόστους των απολύσεων;
Γιατί ο πατριωτισμός τους δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει την εκροή καταθέσεων άνω των 30 δισ. (τα μισά στο εξωτερικό) από το 2010 μέχρι σήμερα;
Γιατί δεν πρόσφεραν ένα στοιχειωδώς ελκυστικό επιτόκιο, έστω στο ύψος του πληθωρισμού, στις προθεσμιακές καταθέσεις για να αποτρέψουν τη βουτιά του 2010;
Γιατί η κυβέρνηση αναλαμβάνει προθύμως να πληρώσει τα σπασμένα, προσφέροντας εγγυήσεις ποσού ακριβώς αντίστοιχου με τις εκροές;
Και γιατί προστρέχει αρωγός των τραπεζών, με το φόβητρο των φορολογικών ελέγχων και του πόθεν έσχες για όσους μετέφεραν τον μικρό ή μεγάλο «κουμπαρά» τους στην αλλοδαπή;
Γιατί οι κρατικές και ημι-κρατικές τράπεζες (Αγροτική και ΤΤ) είναι μονίμως οι δακτυλοδεικτούμενες ως προβληματικές, ενώ οι άλλες, τάχα μου, σκάνε από υγεία;
Κι αν σκάνε από υγεία, γιατί κλαιγόντουσαν ότι καταρρέουν μέχρι τη συμφωνία για το μνημόνιο;
Γιατί η Ελλάδα κυβερνάται από πέντε οικογένειες πολιτικών;
Γιατί το μόνο κλειστό επάγγελμα που δεν «ανοίγει» είναι αυτό του πολιτικού;
Γιατί στον δημόσιο βίο (Βουλή, κυβέρνηση, υπουργεία, κρατικά αξιώματα, διοικήσεις ΔΕΚΟ, τράπεζες) ανακυκλώνεται η ίδια «παρεούλα» προσώπων, σε εναλλασσόμενους ρόλους;
Γιατί οι κυβερνήσεις κάθονται «κότες» στα ευρωπαϊκά fora;
Γιατί αποφεύγουν σαν τον διάολο το λιβάνι τα βέτο;
Γιατί δεν ζητούν συγγνώμη από την κοινωνία για τον εγκλωβισμό της στα καταρρακωμένα ευρωπαϊκά και εκσυγχρονιστικά οράματα;
Γιατί κάθονται σούζα στους ευρωατλαντικούς ηγεμόνες;
Γιατί ποτέ δεν τόλμησαν να αξιοποιήσουν μέχρι τέλους εναλλακτικές συμμαχίες (Κίνα, Ρωσία);
Γιατί ακολούθησαν πειθήνια τους επικίνδυνους ευρωατλαντικούς εταίρους σε όλους τους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς τους (Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ);
Γιατί ακόμη και σήμερα, στη συγκυρία της κρίσης χρέους, απεμπολούν το έσχατο όπλο της χρεοκοπίας;
Γιατί προτιμούν την κατά Μέρκελ ελεγχόμενη χρεοκοπία;
Γιατί οι πολιτικές προτεραιότητες της γερμανικής πολιτικής ελίτ είναι υπέρτερες ακόμα και από τις δικές τους;
Και γιατί η ελληνική κοινωνία διαψεύδει τις μεγάλες προσδοκίες;
Γιατί αντιδρά φοβισμένη και πνιγμένη στις ενοχές;
Γιατί έχει πιστέψει τη βλακεία «μαζί τα φάγαμε»;
Γιατί έχει χάσει την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή της;
Γιατί ο εκμαυλισμός ενός μεγάλου, πλην μειοψηφικού, της τμήματος έχει πνίξει στις τύψεις την πλειοψηφία της;
Γιατί ο αμοραλισμός της ελίτ έχει στιγματίσει ηθικά όλο το κοινωνικό σώμα;
Γιατί τα Μέσα Ενημέρωσης, αν και παραπαίοντα στην κρίση τους, φέρονται ως κυρίαρχη, καθεστωτική δύναμη;
Γιατί επιτίθενται με φανατισμό σε κάθε κοινωνική αντίδραση;
Γιατί αστυνομεύουν τις συνειδήσεις των ανθρώπων;
Και γιατί οι άνθρωποι δεν αντιδρούν δραστικά σ’ αυτή την αστυνόμευση;
Γιατί δεν βλέπουν εναλλακτική λύση στην πολιτική;
Και γιατί τροφοδοτούν μαζικά το «κόμμα της άρνησης», της αποχής, του λευκού και του ακύρου;
Γιατί δεν έχουν καμία προσδοκία ούτε από τα συνδικάτα;
Γιατί δεν είναι στους δρόμους να υπερασπιστούν τα αυτονόητα;
Γιατί αισθάνονται ανήμποροι να αποσπάσουν, έστω μια μικρή ηθική νίκη έναντι της εξουσίας, των Αθηνών, των Βρυξελλών και των περιχώρων;
Και γιατί η Αθήνα δεν έγινε Κάιρο;
Αυτό είναι ένα δείγμα 60 (αν τα έχω μετρήσει σωστά) «γιατί» από την πολύ πιο πληθωρική προσωπική μου συλλογή.
Μερικά είναι, φυσικά, ρητορικά. Πολλά, όμως, χρήζουν απαντήσεων.
Τα απευθύνω σε οποιονδήποτε θεωρεί εαυτόν αρμόδιο ή απλώς ικανό να τα απαντήσει. Σοβαρά.
Απαντήσεις στα «γιατί» του τύπου «γιατί κλάνει το γατί κι έχει η γάτα μου ένα αυτί» απορρίπτονται ως ανεπαρκείς.
19 Φεβ 2011
ΣΤΑΘΗΣ: Ο Νο 1 κίνδυνος
Από το http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=18/02/2011&s=naytilos
Είναι τραγικό όταν ο υπ' αριθμόν 1 πολίτης μιας χώρας συνιστά ταυτοχρόνως τον υπ' αριθμόν 1 δημόσιο κίνδυνο για αυτήν τη χώρα.
Μιλώ για τον Πρωθυπουργό.
Τον Γιώργο τον Β' Παπανδρέου τον Γ' -κυβερνά ήδη κοντά 16 μήνες και εξακολουθεί να κυβερνά χάριν του ονόματός του - ένας οποιοσδήποτε άλλος, ένας Σωτηρόπουλος φέρ' ειπείν, στη θέση του «θα είχε δαγκώσει το μαύρο χώμα», που έλεγε και ο Ομηρος.
Το όνομα των Παπανδρέου έχει γίνει κάτι σαν θανατερή καρικατούρα του Ελ Σιντ, και νεκρό νικάει, αλλά πλέον δεν φελάει -έχει γίνει κίνδυνος για την πατρίδα.
Ο Παπανδρέου εξαπάτησε τον λαό (υπάρχουν τα λεφτά) και πήρε την εξουσία.
Στη συνέχεια διέσυρε τους Ελληνες διεθνώς ως «διεφθαρμένους» και τεμπέληδες, μετέτρεψε το πρόβλημα του δανεισμού σε κρίση χρέους.
Τίναξε τα σπρεντ στον θεό κι άρχισε τα καραγκιοζιλίκια των λεονταρισμών μπροστά στη Μέρκελ και τους λοιπούς Ευρωπαίους με τα ρεβόλβερ και τις μπλόφες ώσπου εν τέλει, με κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, κατάφερε να ψηφισθεί αγλεπίς το Μνημόνιο απ' τη Βουλή, να υποκατασταθεί από δαύτο το Σύνταγμα και να αρχίσει η ξενική κατοχή.
Απτόητος ο ποδηλάτης με τα καγιάκ και τα γυμναστήρια έβαλε χέρι στο λαϊκό εισόδημα, ανέτρεψε τις εργασιακές σχέσεις, απελευθέρωσε την ανεργία, συνέχισε τη σπατάλη στις δημόσιες δαπάνες, την υπόθαλψη των φοροεισφοροφυγάδων και το 'ριξε σε ανοησίες όπως η οπενγκαβ(ωμάρα) και άλλες προσφιλείς του ενασχολήσεις, όπως η χρηματοδότηση των μη-κυβερνητικών-οργανώσεων, οι ανασχηματισμοί, τα επικοινωνιακά παίγνια, η επινόηση νέων επιτροπών, οργάνων, μηχανισμών και σχημάτων - λέγε με Νικολάκη...
Διέλυσε το κόμμα του, το αντικατέστησε με ένα περιβάλλον παρακοιμώμενων και διέπρεψε στις επιλογές τυχάρπαστων, απ' την κυρία Καραχασάν έως τον κ. Ξυνίδη.
Στο ίδιο διάστημα τα στελέχη του, όπως ο κυρ Πάγκαλος, συνέχισαν να βρίζουν τους Ελληνες, «κοπρίτες», να τους δουλεύουν περί την Υγεία και την Παιδεία, να τους ληστεύουν από όπου κι όσο μπορούν. Απ' τους έμμεσους φόρους έως τα διόδια.
Κιχ ο Παπανδρέου, μόνον μεγάλες κουβέντες.
Αίφνης για την πατρίδα και τον «νέο(!) πατριωτισμό». Ο άνθρωπος που δεν τολμάει να ανακηρύξει ΑΟΖ και δείχνει ευεπίφορος στη συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο, ο άνθρωπος που νομίζει ότι μπορεί να κινείται με προσωπική ατζέντα για ιστορικά προβλήματα, μόνον σε καραγκιοζιλίκια τύπου Κατάρ και Ερζερούμ μπορεί να καταλήξει.
Στην καλή περίπτωση, στην κακή ο θεός να βάλει το χέρι του.
Ο Παπανδρέου ψεύδεται στο Κοινοβούλιο όσον ψεύδονται και οι Υπουργοί του. Με ευκολία. Ομως μπροστά στον λαό ψεύδονται ακόμα περισσότερο. Τη μια μέρα πρέπει να μαζέψουμε (να μας ξαφρίσουν) 12 δισ., την άλλη 50!
Ο Παπανδρέου κυβερνάει 16 μήνες, το ΑΕΠ πέφτει σαν μολύβι στο πηγάδι, οι Ελληνες καλούνται και ξανακαλούνται (αφού πρώτα τους στρέφουν τον έναν εναντίον του άλλου) να γεμίσουν στο τέλος όλοι μαζί τον πίθο των Δαναΐδων με τα παιδιά τους, τα όνειρα των παιδιών τους, το σώμα τους και την ψυχή τους.
Για να συνεχίσουν να κονομάνε αυτοί που μας ναυάγησαν. Οι «νταβατζήδες» και οι μιζαδόροι. Και οι οποίοι μένουν στο απυρόβλητο, καρχαρίες και πολιτικοί -φιάσκο οι εξεταστικές επιτροπές και ο Γιωργάκης την ίδια ρητορική, στον ίδιο χαβά, ότι θα τα αλλάξει όλα.
Οντως! Προς το χειρότερο.
Ο Παπανδρέου έχει γίνει υπ' αριθμόν 1 δημόσιος κίνδυνος. Υπέταξε την Ελλάδα για τα επόμενα τριάντα χρόνια σε υπαγόρευση πολιτικής (δικτατορία) από τους δανειστές δυνάστες.
Αναγνώρισε ένα χρέος (που εν πολλοίς είναι παράνομο) και συμφώνησε να το πληρώνουμε ώσπου να μην το αποπληρώσουμε ποτέ. Ολα αυτά τα αποφάσισε
μόνος του. Σε κρυφές συναντήσεις με Τραπεζίτες στο εξωτερικό και Δυνάστες.
Είναι ή βαλτός ή ευήθης -και τα δύο το ίδιο θανατηφόρα.
Επί 16 μήνες ούτε μία ιδέα του ούτε μία πράξη του μάς βγήκε σε καλό, έχει απομείνει να τον επικροτούν μόνον δωσίλογοι όπως το ΛΑΟΣ και πρόθυμοι όπως η Ντόρα.
Η φάρσα αυτή της διαρκούς δίκης του Λαού και της καταδίκης του σε ισόβια κάθειρξη για τα εγκλήματα των Γιωργοκωστάκηδων και των Σημιτοτσουκάτων πρέπει να σταματήσει εδώ και τώρα.
Το Μνημόνιο αποδεικνύεται Συμβόλαιο Θανάτου για την Ελλάδα. Ενα Εδικτο Διαμελισμού...
Είναι τραγικό όταν ο υπ' αριθμόν 1 πολίτης μιας χώρας συνιστά ταυτοχρόνως τον υπ' αριθμόν 1 δημόσιο κίνδυνο για αυτήν τη χώρα.
Μιλώ για τον Πρωθυπουργό.
Τον Γιώργο τον Β' Παπανδρέου τον Γ' -κυβερνά ήδη κοντά 16 μήνες και εξακολουθεί να κυβερνά χάριν του ονόματός του - ένας οποιοσδήποτε άλλος, ένας Σωτηρόπουλος φέρ' ειπείν, στη θέση του «θα είχε δαγκώσει το μαύρο χώμα», που έλεγε και ο Ομηρος.
Το όνομα των Παπανδρέου έχει γίνει κάτι σαν θανατερή καρικατούρα του Ελ Σιντ, και νεκρό νικάει, αλλά πλέον δεν φελάει -έχει γίνει κίνδυνος για την πατρίδα.
Ο Παπανδρέου εξαπάτησε τον λαό (υπάρχουν τα λεφτά) και πήρε την εξουσία.
Στη συνέχεια διέσυρε τους Ελληνες διεθνώς ως «διεφθαρμένους» και τεμπέληδες, μετέτρεψε το πρόβλημα του δανεισμού σε κρίση χρέους.
Τίναξε τα σπρεντ στον θεό κι άρχισε τα καραγκιοζιλίκια των λεονταρισμών μπροστά στη Μέρκελ και τους λοιπούς Ευρωπαίους με τα ρεβόλβερ και τις μπλόφες ώσπου εν τέλει, με κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, κατάφερε να ψηφισθεί αγλεπίς το Μνημόνιο απ' τη Βουλή, να υποκατασταθεί από δαύτο το Σύνταγμα και να αρχίσει η ξενική κατοχή.
Απτόητος ο ποδηλάτης με τα καγιάκ και τα γυμναστήρια έβαλε χέρι στο λαϊκό εισόδημα, ανέτρεψε τις εργασιακές σχέσεις, απελευθέρωσε την ανεργία, συνέχισε τη σπατάλη στις δημόσιες δαπάνες, την υπόθαλψη των φοροεισφοροφυγάδων και το 'ριξε σε ανοησίες όπως η οπενγκαβ(ωμάρα) και άλλες προσφιλείς του ενασχολήσεις, όπως η χρηματοδότηση των μη-κυβερνητικών-οργανώσεων, οι ανασχηματισμοί, τα επικοινωνιακά παίγνια, η επινόηση νέων επιτροπών, οργάνων, μηχανισμών και σχημάτων - λέγε με Νικολάκη...
Διέλυσε το κόμμα του, το αντικατέστησε με ένα περιβάλλον παρακοιμώμενων και διέπρεψε στις επιλογές τυχάρπαστων, απ' την κυρία Καραχασάν έως τον κ. Ξυνίδη.
Στο ίδιο διάστημα τα στελέχη του, όπως ο κυρ Πάγκαλος, συνέχισαν να βρίζουν τους Ελληνες, «κοπρίτες», να τους δουλεύουν περί την Υγεία και την Παιδεία, να τους ληστεύουν από όπου κι όσο μπορούν. Απ' τους έμμεσους φόρους έως τα διόδια.
Κιχ ο Παπανδρέου, μόνον μεγάλες κουβέντες.
Αίφνης για την πατρίδα και τον «νέο(!) πατριωτισμό». Ο άνθρωπος που δεν τολμάει να ανακηρύξει ΑΟΖ και δείχνει ευεπίφορος στη συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο, ο άνθρωπος που νομίζει ότι μπορεί να κινείται με προσωπική ατζέντα για ιστορικά προβλήματα, μόνον σε καραγκιοζιλίκια τύπου Κατάρ και Ερζερούμ μπορεί να καταλήξει.
Στην καλή περίπτωση, στην κακή ο θεός να βάλει το χέρι του.
Ο Παπανδρέου ψεύδεται στο Κοινοβούλιο όσον ψεύδονται και οι Υπουργοί του. Με ευκολία. Ομως μπροστά στον λαό ψεύδονται ακόμα περισσότερο. Τη μια μέρα πρέπει να μαζέψουμε (να μας ξαφρίσουν) 12 δισ., την άλλη 50!
Ο Παπανδρέου κυβερνάει 16 μήνες, το ΑΕΠ πέφτει σαν μολύβι στο πηγάδι, οι Ελληνες καλούνται και ξανακαλούνται (αφού πρώτα τους στρέφουν τον έναν εναντίον του άλλου) να γεμίσουν στο τέλος όλοι μαζί τον πίθο των Δαναΐδων με τα παιδιά τους, τα όνειρα των παιδιών τους, το σώμα τους και την ψυχή τους.
Για να συνεχίσουν να κονομάνε αυτοί που μας ναυάγησαν. Οι «νταβατζήδες» και οι μιζαδόροι. Και οι οποίοι μένουν στο απυρόβλητο, καρχαρίες και πολιτικοί -φιάσκο οι εξεταστικές επιτροπές και ο Γιωργάκης την ίδια ρητορική, στον ίδιο χαβά, ότι θα τα αλλάξει όλα.
Οντως! Προς το χειρότερο.
Ο Παπανδρέου έχει γίνει υπ' αριθμόν 1 δημόσιος κίνδυνος. Υπέταξε την Ελλάδα για τα επόμενα τριάντα χρόνια σε υπαγόρευση πολιτικής (δικτατορία) από τους δανειστές δυνάστες.
Αναγνώρισε ένα χρέος (που εν πολλοίς είναι παράνομο) και συμφώνησε να το πληρώνουμε ώσπου να μην το αποπληρώσουμε ποτέ. Ολα αυτά τα αποφάσισε
μόνος του. Σε κρυφές συναντήσεις με Τραπεζίτες στο εξωτερικό και Δυνάστες.
Είναι ή βαλτός ή ευήθης -και τα δύο το ίδιο θανατηφόρα.
Επί 16 μήνες ούτε μία ιδέα του ούτε μία πράξη του μάς βγήκε σε καλό, έχει απομείνει να τον επικροτούν μόνον δωσίλογοι όπως το ΛΑΟΣ και πρόθυμοι όπως η Ντόρα.
Η φάρσα αυτή της διαρκούς δίκης του Λαού και της καταδίκης του σε ισόβια κάθειρξη για τα εγκλήματα των Γιωργοκωστάκηδων και των Σημιτοτσουκάτων πρέπει να σταματήσει εδώ και τώρα.
Το Μνημόνιο αποδεικνύεται Συμβόλαιο Θανάτου για την Ελλάδα. Ενα Εδικτο Διαμελισμού...
τηλεφωνικο σεξ
Τηλεφωνικό σεξ είναι μια συνομιλία μεταξύ δύο ή περισσότερων στο τηλέφωνο, όπου τα άτομα που περιγράφουν την πράξη του σεξ.
Τηλεφωνικό σεξ χρησιμοποιεί φαντασία, διότι εικονικό σεξ δύσκολο, αν ο χειριστής δεν θέτει τις εικόνες στο κεφάλι του καλούντος και ο επισκέπτης πρέπει να είναι ανοιχτή στην ευχαρίστηση.
Η σεξουαλική συνομιλία λαμβάνει χώρα μεταξύ προσώπων μέσω τηλεφώνου, ειδικά όταν τουλάχιστον ένας αυνανίζεται ή επιδίδεται σε σεξουαλική φαντασίωση.
Τηλέφωνο πορνό συνομιλίας έχει πολλές μορφές, συμπεριλαμβανομένων: καθοδηγείται, σεξουαλική ήχους, αφήγηση, σεξουαλική ανέκδοτα και ομολογίες ειλικρινή έκφραση
των σεξουαλικών συναισθημάτων ή αγάπη ή συζήτηση του πολύ προσωπικά και ευαίσθητα θέματα.
Τηλεφωνικό σεξ υπάρχει τόσο στο πλαίσιο των ερωτικών σχέσεων και ως μια εμπορική συναλλαγή μεταξύ πελάτη που πληρώνει και αμειβόμενη επαγγελματική.
Υποκατάστατο για τη σωματική οικειότητα
Τηλεφωνικό σεξ δεν περιλαμβάνει σωματική επαφή μεταξύ των συμμετεχόντων. Τα ζευγάρια μπορούν να επιλέξουν να συμμετάσχουν σε τηλεφωνικό σεξ όταν η απόσταση κάνει σωματική οικειότητα άκαιρη.
Λόγω πιθανότητας για συναισθηματική οικειότητα μεταξύ εκείνων που κάνουν τηλεφωνικό σεξ, είναι ένα θέμα αν τηλεφωνικό σεξ πρέπει να θεωρείται απιστία όταν αφορά ένα πρόσωπο έξω από μια προσωπική σχέση.
Παρ 'όλα αυτά το τηλεφωνικό σεξ, δεν πρέπει να συγχέεται με πορνεία, όπου τα χρήματα ανταλλάσσονται για σεξουαλικές υπηρεσίες ή φυσική πράξη.
Ένα βασικό πλεονέκτημα του τηλεφώνου σεξ είναι ότι δεν μπορούν να μεταδώσουν μια σεξουαλική μόλυνση.
11 Φεβ 2011
Διαζύγιο νόμιμου και δικαίου το 2011
Εξαιρετικό άρθρο του Άγη ΒΕΡΟΥΤΗ στο www.emea.gr/article/104974/
Στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 οι εκτρώσεις ήταν παράνομες, και οι μαύροι παρανομούσαν αν πήγαιναν στις τουαλέτες των λευκών στα εστιατόρια στην Αμερική, ενώ το ισχυρό παραισθησιογόνο ναρκωτικό LSD, που σκοτώνει τους νευρώνες μετά από μερικές χρήσεις, πουλιόταν ελεύθερα και νόμιμα. Σήμερα ισχύει το αντίστροφο. Οι νόμοι δεν άλλαξαν επειδή κάποιος το ξανασκέφτηκε καθισμένος στον καναπέ του, αλλά κατ’ απαίτηση της κοινωνίας και μετά από ταραχές και διαδηλώσεις.
Στην Ελλάδα του 2011 είναι νόμιμο για έναν πολιτικό να κυκλοφορεί ελεύθερος, ενώ έχει παραδεχθεί ένορκα ότι έλαβε μίζα από προμηθευτή του Δημοσίου, που εκείνος επέλεξε. Είναι νόμιμο για ένα πολιτικό να διαθέτει offshore εταιρίες με ακίνητα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ και να κυκλοφορεί ανενόχλητος ξοδεύοντας τεράστια ποσά που δεν δικαιολογούνται από τους μισθούς του ως υπουργός, ενώ ο "άνθρωπός του" που συνέστησε στην εταιρεία Ferrostahl για να συνεννοηθούν για την προμήθεια των υποβρυχίων, φέρεται να έχει παραλάβει μίζα αξίας 55 εκατ. ευρώ σύμφωνα με στοιχεία που προσκόμισε η εταιρεία αυτή στη Γερμανική Δικαιοσύνη. Δεν είναι απλά μη-ποινικά κολάσιμο το να κυκλοφορεί ελεύθερος. Είναι απολύτως νόμιμο!
Είναι επίσης νόμιμο για τον εργολάβο δημοσίων έργων να εισπράττει διόδια διέλευσης για έργο που δεν έχει υλοποιηθεί, σαν να λέμε ότι όποιος περνάει με το λεωφορείο από το Φάρο του Νέου Ψυχικού, θα πρέπει να πληρώνει και εισιτήριο του Μετρό, διότι σχεδιάζεται κάποια στιγμή στο μέλλον να υπάρχει εκεί σταθμός του Μετρό. Το πληρώνει και ο τουρίστας που με αυτά που βλέπει δεν πρόκειται να ξανάρθει στην Ελλάδα, και ο μετανάστης που θα επιστρέψει στην χώρα του πριν φτιαχτεί ο σταθμός του Μετρό, και ο γεράκος που θα είναι κατάκοιτος και δεν θα βγαίνει από το σπίτι του όταν αυτός ο σταθμός εγκαινιαστεί.
Αν μάλιστα δεν πληρώσει ο επιβάτης του λεωφορείου σήμερα το σταθμό του Μετρό που θα φτιαχτεί εκεί κάποτε θα ενέχει και ποινική ευθύνη. Θα τον βάλουμε και φυλακή ίσως;
Μα είμαστε με τα καλά μας;
Οι νομοθέτες μας έχουν εκτροχιαστεί. Οι νόμοι που μας ζητούν να υπακούσουμε είναι άδικοι και παράλογοι. Για τον εαυτό τους μάλιστα έχουν φυλάξει και το καλύτερο: αυτοί δεν χρειάζεται να υπακούν τους νόμους που ψηφίζουν, οι νόμοι αυτοί είναι μόνο για το πόπολο. Μήπως αυτή η κατάσταση θυμίζει Γερμανική κατοχή; Μήπως θυμίζει δικτατορία του ‘67; Μήπως θυμίζει Τουρκοκρατία;
Αν οι νόμοι είναι αντίθετοι με την κοινωνική αποδοχή, πρέπει να εφαρμόζονται; Και αν πρέπει να εφαρμόζονται τότε γιατί όχι από όλους τους Έλληνες; Ή μήπως οι πολιτικοί μας δεν θεωρούν τους εαυτούς τους Έλληνες;
Σε παρόμοιες περιπτώσεις που ο πολιτικός κόσμος είναι ανίκανος να αντιληφθεί και να υπακούσει τις επιταγές του Λαού, ο τελευταίος παίρνει τα πράγματα στα χέρια του με βίαιο και ανεξέλεγκτο τρόπο.
Στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 οι εκτρώσεις ήταν παράνομες, και οι μαύροι παρανομούσαν αν πήγαιναν στις τουαλέτες των λευκών στα εστιατόρια στην Αμερική, ενώ το ισχυρό παραισθησιογόνο ναρκωτικό LSD, που σκοτώνει τους νευρώνες μετά από μερικές χρήσεις, πουλιόταν ελεύθερα και νόμιμα. Σήμερα ισχύει το αντίστροφο. Οι νόμοι δεν άλλαξαν επειδή κάποιος το ξανασκέφτηκε καθισμένος στον καναπέ του, αλλά κατ’ απαίτηση της κοινωνίας και μετά από ταραχές και διαδηλώσεις.
Στην Ελλάδα του 2011 είναι νόμιμο για έναν πολιτικό να κυκλοφορεί ελεύθερος, ενώ έχει παραδεχθεί ένορκα ότι έλαβε μίζα από προμηθευτή του Δημοσίου, που εκείνος επέλεξε. Είναι νόμιμο για ένα πολιτικό να διαθέτει offshore εταιρίες με ακίνητα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ και να κυκλοφορεί ανενόχλητος ξοδεύοντας τεράστια ποσά που δεν δικαιολογούνται από τους μισθούς του ως υπουργός, ενώ ο "άνθρωπός του" που συνέστησε στην εταιρεία Ferrostahl για να συνεννοηθούν για την προμήθεια των υποβρυχίων, φέρεται να έχει παραλάβει μίζα αξίας 55 εκατ. ευρώ σύμφωνα με στοιχεία που προσκόμισε η εταιρεία αυτή στη Γερμανική Δικαιοσύνη. Δεν είναι απλά μη-ποινικά κολάσιμο το να κυκλοφορεί ελεύθερος. Είναι απολύτως νόμιμο!
Είναι επίσης νόμιμο για τον εργολάβο δημοσίων έργων να εισπράττει διόδια διέλευσης για έργο που δεν έχει υλοποιηθεί, σαν να λέμε ότι όποιος περνάει με το λεωφορείο από το Φάρο του Νέου Ψυχικού, θα πρέπει να πληρώνει και εισιτήριο του Μετρό, διότι σχεδιάζεται κάποια στιγμή στο μέλλον να υπάρχει εκεί σταθμός του Μετρό. Το πληρώνει και ο τουρίστας που με αυτά που βλέπει δεν πρόκειται να ξανάρθει στην Ελλάδα, και ο μετανάστης που θα επιστρέψει στην χώρα του πριν φτιαχτεί ο σταθμός του Μετρό, και ο γεράκος που θα είναι κατάκοιτος και δεν θα βγαίνει από το σπίτι του όταν αυτός ο σταθμός εγκαινιαστεί.
Αν μάλιστα δεν πληρώσει ο επιβάτης του λεωφορείου σήμερα το σταθμό του Μετρό που θα φτιαχτεί εκεί κάποτε θα ενέχει και ποινική ευθύνη. Θα τον βάλουμε και φυλακή ίσως;
Μα είμαστε με τα καλά μας;
Οι νομοθέτες μας έχουν εκτροχιαστεί. Οι νόμοι που μας ζητούν να υπακούσουμε είναι άδικοι και παράλογοι. Για τον εαυτό τους μάλιστα έχουν φυλάξει και το καλύτερο: αυτοί δεν χρειάζεται να υπακούν τους νόμους που ψηφίζουν, οι νόμοι αυτοί είναι μόνο για το πόπολο. Μήπως αυτή η κατάσταση θυμίζει Γερμανική κατοχή; Μήπως θυμίζει δικτατορία του ‘67; Μήπως θυμίζει Τουρκοκρατία;
Αν οι νόμοι είναι αντίθετοι με την κοινωνική αποδοχή, πρέπει να εφαρμόζονται; Και αν πρέπει να εφαρμόζονται τότε γιατί όχι από όλους τους Έλληνες; Ή μήπως οι πολιτικοί μας δεν θεωρούν τους εαυτούς τους Έλληνες;
Σε παρόμοιες περιπτώσεις που ο πολιτικός κόσμος είναι ανίκανος να αντιληφθεί και να υπακούσει τις επιταγές του Λαού, ο τελευταίος παίρνει τα πράγματα στα χέρια του με βίαιο και ανεξέλεγκτο τρόπο.
6 Φεβ 2011
1821 και κρυφό σχολειό
Κι επειδή οι "αναθεωρητές" θέλουν να μας πείσουν ότι όλα ήταν καλά επί Τουρκοκρατίας
και δεν χρειαζόταν το Κρυφό Σχολειό, ορίστε ένα άρθρο με κοντά 300 παραπομπές, για όποιον θέλει να γνωρίσει την Ιστορική Αλήθεια.
http://www.antibaro.gr/node/395
Επίσης:
Άρθρα - απαντήσεις στη σειρά εκπομπών του ΣΚΑΙ «1821»
http://www.antibaro.gr/fakelos/1821
και δεν χρειαζόταν το Κρυφό Σχολειό, ορίστε ένα άρθρο με κοντά 300 παραπομπές, για όποιον θέλει να γνωρίσει την Ιστορική Αλήθεια.
http://www.antibaro.gr/node/395
Επίσης:
Άρθρα - απαντήσεις στη σειρά εκπομπών του ΣΚΑΙ «1821»
http://www.antibaro.gr/fakelos/1821
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)