Πριν από μερικούς μήνες σε μια καθυστέρηση η οποία ξεπέρασε τη μιάμιση ώρα η aegean μας έδωσε ένα χαρτί, σαν δωρεάν εισιτήριο, για να μας "φιλοξενήσουν δωρεάν σε μια επόμενη πτήση", για να γλυκάνει το χάπι.
Υπήρχε προθεσμία ενός έτους για να γίνει η χρήση.
Τότε μας άρεσε η κίνησή τους και τα βάλαμε στην άκρη, για τη στιγμή που θα ξανα-χρειαστούμε αεροπλάνο.
Και ξαναχρειαστήκαμε. Πήραμε τηλέφωνο, κανονίσαμε την πτήση και εμφανιστήκαμε στο αεροδρόμιο με τις βαλίτσες μας.
Στο γκισέ ήταν που έσκασε το παραμύθι:
"-Πως θα πληρώσετε;" "-Να πληρώσω τι;" "-Φόρους και επίναυλο καυσίμου..." -"..."
Ετσι ρίξαμε 110 ευρώ για τα δωρεάν εισιτήρια τα οποία αν κλείναμε ένα μήνα νωρίτερα θα είχαμε με 78 ευρώ ("χωρίς χατίρια"), ενώ ακόμη και η τρέχουσα αξία τους ήταν 140 ευρώ.
Και ακόμη κι αν μισο-καταλαβαίνω το φόρο αεροδρομίου, ΔΕΝ καταλαβαίνω γιατί να πληρώνω επίναυλο καυσίμων (τα μισά από τα λεφτά περίπου), σε ένα μισοάδειο αεροπλάνο στο οποίο με κάλεσε η aegean να πετάξω "δωρεάν".
Την επόμενη φορά που θα μου δώσουν ένα τέτοιο παλιόχαρτο, θα το σκίσω μπροστά τους, για να μου μείνει τουλάχιστον η ψυχολογική ικανοποίηση.
Δωρεάν θα πει 0 ευρώ κύριοι, όχι 110 ευρώ.
Κρίμα για μια εταιρεία που παλαιότερα ήταν πολύ καλύτερη και τώρα προσπαθεί να γίνει το επόμενο προβληματικό μας μονοπώλιο.